برخی پژوهشگران میگویند این مراسم از دوره صفویه رواج یافت و برخی معتقدند باقیماندۀ یک سنت قدیمی با ریشه تاریخی شبیه آئین سوگ سیاوش است. این مراسم در تاسوعا و عاشورا برگزار میشود و بهجز محلیها، گردشگران را هم از شهرهای دیگر به سمت خود میکشاند.
نخلنشینی و حمل و هدایت آن، منحصر به طایفههای معینی از محلههای ابیانه است و به صورت موروثی این وظیفه منتقل میشود. این آئین، تشییع نمادین پیکر امام حسین (ع) است و در مسیر حرکتش، برخی زنان زیورآلاتی را به عنوان نذر امام به آن وصل میکنند.